Stilletjes in een hoekje spelend, luisterde ik gretig mee naar mijn broer die leerde lezen. In het eerste leerjaar kon de juf mij niet veel meer bijbrengen op dat vlak.
Die drang naar letters is nooit meer weggegaan, al heb ik ze niet altijd willen onderkennen.
Stilletjes in een hoekje spelend, luisterde ik gretig mee naar mijn broer die leerde lezen. In het eerste leerjaar kon de juf mij niet veel meer bijbrengen op dat vlak.
Die drang naar letters is nooit meer weggegaan, al heb ik ze niet altijd willen onderkennen.
Toch werd mijn eerste werkervaring er één in het geschreven woord. Ettelijke jaren mocht ik de filmrubriek verzorgen bij Deze Week in Brussel onder hoofdredactie van Dirk De Prins.
Toen daar een einde aan kwam, omringde ik me met boeken in de bibliotheek wereld. Om nog later zelf het fysieke uiterlijk van de aan elkaar gerijmde woorden, zinnen, hoofdstukken te gaan bepalen als kunstambachtelijk boekbinder.
Schrijven is wat me drijft. Schrijven is wat ik doe. Voor u misschien?
Chips eten is voor mij een kunst. Toch als je weet hoe ze uit een zak te nemen zonder dat deze ritselt. Waarom wordt deze kunst niet aangeleerd op school?
Doorheen mijn leven trippelt een lijn van katten. Momenteel heerst Amber, een trotse Abessijn, ten huize van ATB.
Wanneer ik van de wereld verdwijn bij het lezen van een fantasy reeks, neemt er een robot in mij het roer over. Ik antwoord immers op vragen zonder te stoppen met lezen.
Sinds ik Jeroen Meus de frase “Heb je dit nog nodig?” hoorde gebruiken, nam mijn geluk in de keuken aanzienlijk toe. Eindelijk mag ik zonder schuldgevoel eisen dat er opgeruimd wordt tijdens het koken.